verhuizing

bij deze: mijn verhuisbericht.

ik woon nu op charlotvanscheijen.com.

nieuwe beginnen en veel nieuw eten. tot daar!


 

anders

hulp vragen is een goed idee. dat heb ik de afgelopen tijd wel gemerkt. een van de geweldige dingen die me dat heeft opgeleverd is een berichtje van een van mijn grote kook- en schrijfvoorbeelden, wat ik eerlijk gezegd vaak stiekem herlees. iets anders goeds wat gewoon vragen me heeft opgeleverd is een aanstaande samenwerking met een heel getalenteerd aanstormend fotografe, waar ik ontzettend veel zin in heb. zo hebben de meeste mensen die ik de laatste tijd om hulp heb gevraagd heel lief, positief en meer dan behulpzaam gereageerd. natuurlijk zijn er ook mensen waar je niets meer van hoort maar dat is goed. dat helpt me ook: als iemand geen zin heeft om me te helpen zeggen ze dat wel. of ze zeggen niets, dan is het ook duidelijk.

bij veranderingen hoort een nieuwe blog dus ben ik daar mee bezig. net iets te lang, want voor mij als zowel technische als digitale ramp is dat niet gemakkelijk. vandaar dus even geen nieuwe berichten, maar ik hoop dat alles snel mooi is. 
ondertussen blijf ik de kleuren nog zeshonderd keer aanpassen omdat ik dat tenminste snap en blijf ik dromen van technisch inzicht. 

en van het maken van een kookboek.

(met andere mensen die dan doen wat ik niet kan)

tekentalent

van dit soort blogs word ik, net als david en luise van green kitchen stories, heel gelukkig. misschien geen eten wat ik snel zal maken, maar zo geweldig vormgegeven. voor mijn volgende verjaardag vraag ik tekentalent en een huis in zweden geloof ik.

 (tekening is dus van johanna)

zwak

ik heb een zwak voor veel dingen, en één daarvan is zout. hoewel ik weet dat het niet goed voor me is, blijf ik er te veel van eten. als ik iets haat is het namelijk eten wat niet op smaak is, flauw. ik hou van sterke smaken, van heel pittig, heel kruidig, heel zuur en dus ook van zout. vooral de sea salt flakes van maldon (kun je gewoon bij de supermarkt kopen) vind ik heerlijk en bijna onmisbaar in mijn keuken. ze hebben ook gerookt zeezout, dat is helemaal perfect. dat hebben ze in ieder geval bij meeuwig in amsterdam.

ik ben zelf niet zo van zoet maar wat zout maakt veel goed. chocola met zout bijvoorbeeld. of gezouten karamel. met dat in mijn achterhoofd maakte ik deze muesli met vanille en zeezout.

meng ongeveer een halve zak havervlokken met een flinke eetlepel kokosolie, ongeveer een halve eetlepel vanille-extract, wat pompoen- en zonnebloempitten, wat gemengde, ongezouten en ongebrande noten, wat amaranth of gierst voor extra knapperigheid en wat zeezoutvlokken naar smaak. als je die niet hebt kun je ook wat gewoon zeezout gebruiken, gebruik dan wel minder. of himalayazout, schijnt ook reuze gezond te zijn. 

(havervlokken dus, geen havermout. die kun je bij elke natuurwinkel en bij sommige supermarkten kopen. je kunt ook elk ander soort vlokken gebruiken; vier koren vlokken, zeven koren vlokken, speltvlokken. go crazy. goed vanille-extract is duur, maar de investering meer dan waard. een klein flesje kost bij rio de bio, waar ik het koop, ongeveer vijf euro maar je doet er best lang mee en het is niet te vergelijken met chemische vanille. laat je dus niet verleiden door goedkope nep-vanille bij de toko bijvoorbeeld, dat is heel erg vies. dan kun je het nog beter weglaten. met havervlokken of andere vlokken en kokosolie als basis kun je in de muesli doen wat je lekker vindt en in huis hebt)

vanmiddag maakte ik ook knoflookolie. iets wat ik van jeordy, mijn baas en kok bij geniet, heb afgekeken. eigenlijk te makkelijk voor een recept maar iets waar veel mensen niet aan denken en je hebt er geen hele dure olijfolie voor nodig. in de koelkast kun je het, in een schone fles, een paar weken bewaren. 

pureer voor een liter knoflookolie vier grote teentjes of zes kleine teentjes knoflook met olijfolie. giet in een schone fles en zet in de koelkast.

beloofde brownies

bij deze. bietenbrownies!

na wat verschillende dingen uitgeprobeerd te hebben is dit voorlopig de beste versie. ik heb geen recept en ben nooit zo van het afwegen dus erg nauwkeurige hoeveelheden heb ik niet. ik heb een maatkannetje gebruikt maar een weegschaal is makkelijker, als je die hebt. 

ik heb in deze brownies behalve bietjes ook cashewnoten en wat bloedsinaasappelsap gedaan maar die laatste twee kun je ook weglaten. ik vind het wel erg goed werken want het sap maakt het wat frisser en de noten maken het rijker en romiger van smaak. in plaats van bloedsinaasappels kun je ook gewone sinaasappels gebruiken trouwens, ik denk niet dat je het verschil zult proeven. ik vind ze alleen zo mooi dus als ik ze zie heb ik de onbedwingbare behoefte om ze te kopen.

het leuke van deze brownies vind ik dat je met relatief gezonde ingrediënten iets kunt maken wat niet onder doet voor de vette suikervariant. tenminste, dat vind ik. natuurlijk is dit niet iets wat je onbeperkt moet eten, in ieder geval niet met het idee dat dat goed voor je is. toch, als je zin hebt in iets zoets, lijkt het me altijd een goed idee om het zelf te maken. het is niet moeilijk, geeft voldoening, je huis ruikt heerlijk, je weet precies wat er in zit en het kost net genoeg moeite om te zorgen dat je het niet elke dag doet. 

hoe lang ze in de oven moeten is afhankelijk van een paar dingen: van je oven, van de vorm waar je ze in bakt en van je smaak. zo heb ik een klein rottig oventje en geen brownievorm maar alleen een cakevorm en hou ik ervan als het van binnen nog een beetje vloeibaar en plakkerig is, 'gooey' zoals ze dat zo mooi zeggen in het engels. ik bakte ze dus ongeveer een half uurtje op honderdtachtig graden. doordat het een vrij nat beslag is lijkt de kans dat ze droog worden me vrij klein en dat is essentieel voor een goede brownie. 

als je cashews gebruikt moet je die voor je begint even laten werken in water, minstens een half uur maar liever langer. op die manier kun je ze makkelijk pureren en word het mooi romig. en niet onbelangrijk: je staafmixer is je dankbaar.

 
meng voor de bietenbrownies twee deciliter zonnebloemolie met tweehonderd gram oerzoet, honderd gram cacao, een deciliter soja of andere plantaardige melk, een snuf zout en een handje gepureerde cashews. doe er een grote geraspte biet, een ei en het sap en de schil van een (bloed)sinaasappel bij en meng goed. voeg vervolgens ongeveer tweehonderd gram speltmeel en twee theelepels bakpoeder toe (ik gebruikte honderd gram meel en honderd gram bloem) en meng kort, tot het allemaal net gemengd is. als je te lang roert wordt de brownie taai. doe het beslag in een bakvorm en bak tot de bovenkant stevig is maar de binnenkant nog zacht. ongeveer een half uurtje op honderdtachtig graden dus. 

(omdat speltmeel beter voor je is dan bloem, en zeker beter dan witte bloem gebruik ik half om half meel en bloem. als je alleen speltmeel gebruikt vind ik het wel erg grof worden qua structuur. als je geen speltmeel- en bloem kunt vinden kun je ook half volkorenmeel, half gewone patentbloem gebruiken. het ei kun je voor een vegan versie ook makkelijk weglaten, de brownie die ik zonder ei maakte werd wat minder luchtig maar nog steeds lekker. verder gebruik ik gewoon cacaopoeder, geen rauw cacaopoeder. dat heb ik een keer gekocht maar het was zo duur dat ik me een beetje opgelicht en een aansteller voelde. het verschil is dat rauw cacaopoeder niet verhit is geweest maar de gezondheidsvoordelen zijn nogal omstreden en niet bewezen dus heb ik het extra geld er eerlijk gezegd niet voor over. daarbij vind ik het een stuk minder lekker, doorslaggevende factor)

geluk

soms heb je geluk. zo ook met koken. ik las ooit iets over brownies met bieten en het leek me leuk om uit te proberen voor mijn verjaardag gister. zonder geraffineerde suiker, maar met oerzoet, speltmeel en cacaopoeder. ik had geen recept dus het was een gok maar het resultaat was best goed. binnenkort zal ik het recept opschrijven. voor nu, een nieuwe dip. of spread. of hummus. lekker in ieder geval.

voor de brownies gebruikte ik rauwe bietjes maar ik heb ook al eeuwig een pakje gekookte bietjes in mijn koelkast. daar maakte ik vandaag een bietendip van, met allemaal dingen die ik nog had. mijn plan was om kikkererwten te gebruiken maar die had ik niet meer dus gebruikte ik grote witte bonen. het werd misschien wel lekkerder dan met kikkererwten omdat het door de bonen mooi romig wordt. een goede besteding van dat pakje bietjes dus.

pureer een pakje gekookte bietjes met een half blikje witte bonen of kikkererwten, anderhalve eetlepel tahin, een teentje knoflook, wat citroenschil en -sap, olijfolie of zonnebloemolie en zout. eet met sla, met brood, of met een lepeltje. 

(hoewel ik meteen allemaal andere versies bedacht, (met komijn, met geitenkaas, met cashews) is dit volgens mij een goede basis.  

voor mijn verjaardag gisteren kreeg ik een heleboel lieve cadeaus. ik vierde het niet maar kreeg toch van alles, waaronder vegan eats world van mijn zusje, een boek met interviews met chefs waaronder de geweldige nigella van mijn vader, plantjes van mijn oma en een perfect lampje van mijn moeder. maar ook de koffiepot van mijn overgrootoma, oma hollander. een bijzonder cadeau van mijn tante, waar ik best van onder de indruk ben)  

geheugen

soms vergeet ik spullen. net als kleding. ik vergeet ze in de zin dat ik ze kwijtraak maar ik vergeet ook gewoon dat ik ze héb. zo'n hopeloos slecht geheugen is ontzettend onhandig en frustrerend maar heeft ook zijn voordelen want ik ben regelmatig blij verrast met wat ik allang in mijn kast had. zo heb ik mijn chemex laatst weer helemaal herontdekt. deze manier van koffie zetten, gewoon met een filter, is lekker, goedkoop en niet te vergeten: die chemex vind ik gewoon heel mooi, net als mijn fluitketel van de hema. nog een pluspunt: je kunt makkelijk smaken toevoegen, zoals kruidnagel, gember of kardemom, door ze bij de koffie te doen voor je het water er op schenkt. het is een idee van yvette van boven uit home made en ik vind het zo goed bedacht.

 

dingen om aan te bevelen en op te dringen dus. de chemex, maar home made al helemaal. een van de boeken waardoor ik weer zin kreeg om te eten. en behalve vol met recepten en goede ideeën ook prachtig vormgegeven met illustraties van yvette en foto's van haar man oof. bij uitstek iemand om tegen op te kijken, een heldin, bij gebrek aan een beter woord. maar zoals ze zelf zegt: ik doe maar wat. juist dat maakt dat ik haar alleen maar nog geweldiger vind. hoewel ik haar natuurlijk helemaal niet ken, klopt ze gewoon helemaal.

op de laatste foto het boek dat ik nu aan het lezen ben. heel mooi: slagschaduw, van david van reybrouck. ik ben zo blij dat er een bibliotheek bestaat. toch is dat vooral om ideeën op te doen want met boeken waar ik echt van hou voldoet lenen niet. die boeken wil ik in mijn buurt hebben, altijd kunnen aanraken en niet weer afstaan als ik ze heb gelezen. dat heb ik van mijn oma geloof ik, wier huis zou overstromen van de boeken als ze niet zo goed was in weggooien.