ik vind het moeilijk om te bepalen wat goed voor me is, en wat niet. inzichten en onderzoeken lijken per minuut te veranderen en hoe meer ik weet en lees, hoe ingewikkelder alles lijkt. vaak zelfbenoemde deskundigen spreken elkaar tegen en elk onderzoek wordt in het voordeel van wie het aanhaalt uitgelegd. zelfs als je probeert om het helemaal goed te doen, blijven er tegenstrijdigheden. en zijn er altijd verschillende belangen die je tegen elkaar moet afwegen, zoals ik al eerder schreef.
soms lijkt het me heerlijk om gewoon te kopen en te eten waar ik zin in heb, en er niet over na te denken. toch kan ik me dat niet voorstellen, en niet alleen door mijn anorexia. ik heb altijd op etiketten gelet en heb veel gelezen en gekeken over eten. misschien wel te veel. door programma's als de keuringsdienst van waarde wantrouw ik bijvoorbeeld ongeveer elk keurmerk, tot het tegendeel bewezen is. ik gooi nooit gedachteloos iets in mijn mandje en daar sta ik helemaal achter, maar dat is ook wel eens vermoeiend.
toch denk ik wel dat alles begint bij bewustwording. bij alles, en zeker op het gebied van eten. als je je bewust bent van wat je doet, ben je al meer dan halverwege geloof ik. dan kun je er misschien nog niet altijd iets aan doen, maar ben je er wel op een andere manier mee bezig.
door alle therapie die ik de afgelopen vier jaar heb gehad, denk ik dat ik best veel inzicht heb in mijn eigen gedrag en patronen. dat betekent niet dat ik het altijd anders en beter kan doen, maar wel dat ik het herken en het in ieder geval probeer te veranderen. dat is misschien ook een kenmerk van mijn generatie: jezelf en je omgeving tot in den treure analyseren. aanstellerij, navelstaarderij, ijdelheid en gebrek aan echte problemen zullen veel oudere mensen denken. en dat is af en toe misschien ook zo. maar ik denk wel dat de zelfkennis die je opdoet door zo veel over jezelf na te denken en te praten je helpt in je dagelijks leven en in relatie tot anderen. want ik denk dat pas als je weet hoe je doet, je er iets aan kan veranderen. voor het geval je iets wílt veranderen natuurlijk.
genoeg gezeurd: tijd voor een snelle pompoenpuree. want pompoenen zijn er nog steeds in overvloed. zo ook bij mijn supermarkt, voor tachtig cent! kan ik niet laten liggen natuurlijk.
ik sneed mijn pompoen in tweeën en deed hem in de oven tot hij zacht was. ongeveer een half uur op tweehonderd graden voor een klein pompoentje. je kunt de pompoen ook in stukken hakken, koken of stomen en dan schillen maar dat is wat meer werk. en zoals nigel slater altijd zegt: pumpkins in general hate water. in de oven wordt de pompoen wat zoeter en aromatischer. als de pompoen zacht is haal je de zaden eruit, de schil er af en doe je het in een kom. pureer met five-spice poeder naar smaak, een beetje citroen-sap en schil, flink wat zwarte peper en zout. klaar! lekker met graan, quinoa of parelgort bijvoorbeeld met veel fijngeknipte koriander en/of platte peterselie. of bij sla, bestrooid met geroosterde pitten. je kunt het goed opwarmen met een scheutje bouillon of amandelmelk in een pannetje. wel goed blijven roeren want het brandt makkelijk aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten