appeltaartambitie

de lekkerste appeltaart die ik ooit heb gegeten is van winkel, op de noordermarkt in amsterdam. de enorme rij om te bestellen, vaak tot halverwege de straat, doet vermoeden dat meer mensen daar zo over denken. ik hoop dat ik daar snel weer appeltaart met slagroom eet maar tot die tijd heb ik een waardig alternatief. een rauw taartje met appeltaartambitie.

ik deed wat walnoten, amandelen, dadels, gedroogde vijgen, pompoenpitten en havermout met een scheutje lijnzaad- of zonnebloemolie, een scheutje appelsap en een snufje zout in het hakmolentje van mijn staafmixer. een keukenmachine is honderd keer handiger maar die heb ik niet. meng goed tot het een min of meer egale massa is. doe er wat meer appelsap bij als het niet aan elkaar blijft plakken. doe het mengsel op een stuk bakpapier of folie en maak het plat tot het een dikte heeft van ongeveer een centimeter. snijd vervolgens twee appels in parten, meng ze met wat citroensap, koekkruiden of kaneel en een beetje ahornsiroop of agave en verspreid over de bodem. bewaar in de koelkast. 

(ik gebruikte goudreinetten, echte appeltaartappels maar je kunt elke appelsoort gebruiken die je wilt. de bodem is meer een idee dan een recept, ik heb altijd allerlei soorten noten en gedroogde vruchten maar je kunt het ook van alleen walnoten en dadels maken. of van gedroogde abrikozen en amandelen. of van walnoten en rauwe cacao, belegd met peer. of, of, of. mogelijkheden genoeg. de geweldige onderzetter is overigens van emma b., de leukste woonwinkel van nederland)