sentiment

en eindelijk heb ik hem: het recept voor de pompoencurry van mijn oma. veel van mijn herinnneringen hangen samen met eten, zo ook deze. mijn oma kan geweldig koken, al zal ze zelf de eerste zijn om te zeggen dat dat wel meevalt en ze maar wat doet. 

vroeger kookte mijn oma, net als haar moeder, vaak nieuwe en onbekende dingen. soms geslaagd, soms iets minder. ze was bijvoorbeeld waarschijnlijk de eerste utrechtse die mexicaans kookte: taco's met  kip. helemaal zelf gemaakt, ook de taco's. met maismeel. uitgesproken als takko's, en heel erg lekker. 
de herinnering die met dit eten samenhangt is de laatste keer dat ik zorgeloos bij haar heb gegeten, een jaar of vier geleden. we aten paddenstoelensoep, en daarna deze curry. en het was lekker, meer dan dat zelfs. zo lekker dat lisa en ik het af en toe nog over die curry hebben. en zo lekker dat toen ik vandaag het recept kreeg, ik het meteen heb nagemaakt. dat viel gelukkig helemaal niet tegen. in tegendeel: het was heerlijk. maar net iets minder heerlijk dan in mijn herinnering natuurlijk maar dat heet sentiment geloof ik.

schil een kleine pompoen, snijd hem in blokjes en fruit met een ui en een teentje knoflook. doe er wat kerriepoeder of currypasta, kaneel, en chilivlokken bij en bak even mee. voeg vervolgens twee kleingesneden tomaten toe met een blikje kokosmelk, een in blokjes gesneden appel, wat rozijnen en een blokje groentebouillon en laat ongeveer twintig minuten stoven tot alles gaar is. voeg naar smaak citroensap, zout en peper toe en serveer met wat koriander en kokosrasp. 

(dit kun je natuurlijk ook maken met andere groente, als je bijvoorbeeld geen zin hebt om een pompoen te schillen. bloemkool, wortel, of zoete aardappel bijvoorbeeld!)