hard lopen

op een gegeven moment werd het moeilijk te zien waar ik ophield en de anorexia begon. niet alleen voor mijn omgeving, ook voor mij. zelf had ik ook geen idee meer wie ik was, welk deel ziek was en in hoeverre de ziekte meebesloot over alles wat ik deed. een goed voorbeeld was het sporten. dat deed ik omdat ik het fijn vond dat ik even niet piekerde als ik aan het hardlopen was maar zeker ook omdat ik dan weer wat van het eten dat ik niet gegeten had verbrandde. en in plaats van af en toe lopen werd het iets wat móest, zo vaak mogelijk. of het nou sneeuwde, glad was, stormde of regende. van energie was geen sprake dus mijn lichaam stond niet echt te springen om zonder brandstof nog wat energie over de balk te smijten. ik liep dus vooral heel langzaam in plaats van hard.

nu loop ik sinds een tijdje weer, niet zo ver en niet zo hard maar dat vind ik prima. hoewel ik niet bepaald het sport-type ben en ik me er dus wel altijd even toe moet zetten om te gaan, gaat het best goed. ik heb meer energie, loop steeds makkelijker en vind het vooral heel lekker om buiten te zijn. voor mij is sporten ook echt iets wat bij het beter worden hoort, bij het normale mensen-leven in de echte wereld. voor mijn omgeving is het wel eens moeilijk om te zien geloof ik, vooral omdat ze bang zijn dat ik het om de verkeerde redenen doe en het weer dwangmatig wordt. het enige wat ik aan die twijfel kan doen is zorgen dat het zo goed blijft gaan als het nu gaat. blijven eten dus als ik wil blijven sporten en stoppen als ik te moe ben. wat klinkt dat oneindig veel makkelijker dan het is.

vanmorgen vroeg ben ik voor het eerst naar het natuurgebied bij de vecht gefietst, wat vlak bij mijn huis bleek te zijn. het is daar zo belachelijk mooi dat het hardlopen niet echt opschoot omdat ik steeds stopte om foto's te maken maar het was geweldig. het bos, het water, de stilte en alle vogels maakte het een echt cliché zondagmorgen/ansichtkaart-geheel. 

toen ik thuiskwam maakte ik een hele groene smoothie van een handje spinazie, een paar stukjes ananas, een bevroren banaan, een kiwi, een handje gemengde kiemen, wat koriander en peterselie, tarwegraspoeder,  chiazaadjes, ijsblokjes en kokoswater. het tarwegraspoeder en de chiazaadjes kun je weglaten als je dat niet hebt en het kokoswater kun je makkelijk vervangen door sojamelk of een ander soort (granen)melk.

(kokoswater is echt in opkomst in nederland, en heeft allerlei gezondheidsvoordelen. geen wondermiddel nee, maar die bestaan ook niet. fijn dat het voedingscentrum dat nog even benadrukt en er bovendien bij zegt dat de goede stoffen van kokoswater ook heus wel in andere dingen zitten (ja, en?) en het meer calorieën bevat dan light-frisdrank. om het overzichtelijk te houden vergeten ze te vermelden wat er wél in frisdrank zit: heel veel troep en niets wat ook maar op iets gezonds lijkt. ik vind het schokkend hoe een door de overheid gesubsidieerde instantie als het voedingscentrum zo krampachtig vast kan houden aan totaal achterhaalde concepten als de schijf van vijf en light-producten. om nog maar te zwijgen over de promotie van gesponsord onzineten als becel en ontbijtkoek. 
op de onderste foto staat een sinaasappel met kruidnagel. dat deden mijn moeder en oma vroeger altijd in de winter en ik kreeg er nu een van evelien, mijn tante. mijn huis rook heerlijk, tot hij ging schimmelen en ik een nieuwe besloot te maken. niet echt mijn soort klusje want het vergt nogal wat geduld. gelukkig had ik nog maar één sinaasappel)