nieuw zeer

het lijkt steeds moeilijker te worden dat mijn zusje zo ver weg woont. 'zo ver' is natuurlijk heel betrekkelijk, want het is haarlem en geen sydney. maar haarlem is ook geen utrecht en ik vind alles te ver zolang ik niet met haar in één huis woon. lisa is de perfecte zus, in bijna alles. we hebben wel eens, best vaak eigenlijk, ruzie maar dat duurt nooit lang en gaat gek genoeg altijd om belachelijk onbelangrijke dingen. 

het is raar dat ze voor mijn gevoel nog steeds mijn kleine zusje is terwijl ze al een hele tijd op zichzelf woont en heel volwassen is maar ik vermoed dat dat ons hele leven zo blijft. mijn oma heeft dat nog steeds met haar zus en zij is bijna tachtig. 

als ik bij lisa ben vind ik het altijd zo bijzonder om te zien hoe goed het met haar gaat, hoe verstandig ze is en ook om te merken hoe leuk de mensen om haar heen haar vinden. bij marqt of lush bijvoorbeeld, waar ze werkt. ik ben dan, en eigenlijk altijd, zo ontzettend trots en blij dat ik bij haar hoor. 
we zijn in veel dingen precies hetzelfde, onder andere qua garderobe, maar ook heel verschillend. we hebben totaal andere karakters en ik denk dat dat juist goed is. ik kan veel leren van de manier waarop zij met moeilijke dingen omgaat en zij vast ook wel eens iets van mij. zoals lies al een keer treffend zei: ik voel me altijd zo half zonder jou. en zonder overdrijven is dat precies hoe het voelt. ik ben ook veel meer mezelf als ik bij haar ben, zo is het gewoon. 

afgelopen dagen was ik dus bij lies in haarlem. geweldige stad, en een plek waar ik best graag zou willen wonen. je merkt duidelijk dat het dicht bij amsterdam is, vooral qua winkels en horeca. waar utrecht, vind ik in ieder geval, heel behoudend is vind ik haarlem echt een openbaring wat originaliteit betreft. we aten zondag goddelijke pompoensoep bij de mooije benjamin, een van de leukste plekken van de stad. behalve heerlijke soep, sapjes en broodjes hebben ze daar ook lieve bediening én koffie van boot. helemaal op mijn lijf geschreven dus. daarna hadden we afgesproken met vriendinnen van lies bij meneer paprika, een speelgoedwinkel met café waar vooral heel erg veel kinderen zijn. en waar ze blijkbaar hele leuke stoeltjes verkopen. 

afgezien van het noodweer (in een paar uur veranderde de stad in rusland) was het heerlijk om een paar dagen in haarlem te zijn. maar was het vreselijk om lies weer achter te laten, hoe  ik het ook wend, keer of relativeer. toch tijd om te verhuizen misschien?