zaterdag 5 januari 2013

opdringdingen

soms heb je een boek waaruit je het liefst de hele tijd wil voorlezen. dat is eigenlijk nooit een goed idee want het is heel irritant voor anderen en als je alleen bent is het behalve vrij zinloos ook een beetje treurig als je hardop gaat vertellen wat voor leuks je nu weer leest. toch is die drang soms moeilijk te bedwingen. net als de neiging om anderen boeken, muziek en films op te dringen die ik zelf geweldig vind. 

iemand die ik het liefst de hele dag met iedereen wil delen is sylvia witteman. zij is zo iemand die alles is wat ik graag wil zijn. en dan heeft ze ook nog zo'n ontzettend leuke man (hoofdredacteur van de volkskrant philippe remarque) , zo lijkt het althans, en ontzettend leuke kinderen. na het lezen van dit (verkorte versie) interview met haar en haar man in vrij nederland bedacht ik dat ik een gezin wil als zij hebben. later. als ik groot ben enzo. dan wil ik ook graag haar kooktalent erbij als het even kan. 

ik heb al haar boeken verslonden, en was dan ook heel blij met dit cadeautje van mijn moeder. de recepten zijn ook echt de moeite waard, al is het alleen al om de verhalen. kopen dus! of lenen, maar dit zijn boeken die je wilt hébben. ik in ieder geval wel, al heb ik die afwijking met vrijwel alle boeken. 

nu ik toch bezig ben,

keaton henson

(sweetheart, what have you done to us is ook zo mooi) 

muziek is voor mij echt onmisbaar, zo ook afgelopen maandag. toen heb ik noodgedwongen mijn ontzettend lelijke kledingkast opgeruimd, aangezien ik de deur niet snel genoeg meer dicht kreeg voordat alles eruit viel. ik heb een hekel aan dat klusje dus muziek was een goede afleiding. zoals altijd heb ik me weer verbaasd over de hoeveelheid kleren die ik wel mooi vind maar nooit aan heb. zonde eigenlijk. van het eindresultaat heb ik maar geen foto gemaakt want het is weliswaar minder erg, maar nog niet bepaald netjes. ik heb geen geduld voor dit soort dingen, na een halve plank ben ik het wel weer zat en ga ik steeds slordiger opvouwen. om vervolgens te eindigen met alles op een hoop schuiven en dat op een plank proppen. er is hoop gelukkig. omdat mijn zusje belachelijk netjes kan opvouwen, heel veel geduld heeft en het nog léuk vindt ook om kledingkasten op te ruimen wacht ik wel tot zij het wil doen. ooit. de deur kan in ieder geval weer dicht. 

(de vogelonderzetter die toevallig ook op deze foto staat is van emma b in utrecht. ben ik zo blij mee)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten